Romandaki rolüm, kahramanın ortaya çıkışıyla başlıyor: erkek başrolün hayatını
değiştirecek kadın. Özetlemek gerekirse, ona sarılıp sevgisi için yalvarmam gerekiyor.
Orijinal Erika, kötü bir eski kız arkadaştı. Kötü huylu olmak istemedim, bu yüzden kendimi
ilk sıraya koydum ve ondan uzaklaştım… Ve yine de, 3 yıl sonra, bu adam yeniden karşıma çıktı.
Ne garip bir şey… Bu olmamalı… “Bunu sensiz yapabileceğimi sanmıyorum. Ben hala senden
hoşlanıyorum.” Bu nedir…? Takıntılı olman gereken kadın ben değilim! Ve tesadüfen, Leonardo’nun
en iyi arkadaşı olan Zion tuhaf davranıyor. Alt ana karakter olarak kaderi için üzüldüm, bu yüzden onu
sık sık rahatlattım… ama çok mu ileri gittim? “Seninle olmayı seviyorum. Seni sevdim. Benim yanımda
olursan her şey daha iyi olacak. ” … Sevmeniz gereken karakter ben değilim. Ben sadece kötü bir yardımcı
karakterim ve yine de romanın adamları hızla itiraf etmeye başlıyor! Kimi seçmeliyim?
